“Bij het terugzien van het Rivièralandschap bij la Ciotat bedenk ik vooral dat een klein meesterwerk niet zonder meer uit de lucht komt vallen. Het heeft zijn voorlopers net als een fuga van J.S.Bach , die eens in zijn jeugd van een familielid of een tijdgenoot een fuga kreeg voorgeschoteld en die later met al zijn variaties meesterlijk wist vorm te geven.
In 1988 schilderde ik het, tot een landschap getransformeerde, park in het mediterrane vissersplaatsje La Ciotat. Die plek was in het begin van de eeuw zeer geliefd bij de schilders die na de dood van Cézanne in 1906 de regio van Aix en Provence ontdekten.
Mijn Rivièralandschap heeft wat dat betreft wel wat te maken met die onweerstaanbare drang om het landschap van de Franse Zuidkust vorm te geven; zoals de noordelijke Franse kunstenaars dat hebben gedaan. Ik noem slechts de namen van Bonnard, Marquet, Matisse, Braque, Léger en De Ségonzac, na WOI de Russische Belg De Stael en de bekendste Hollanders : Van Dongen en Wim Oepts.
Ik had destijds de grootste bewondering voor Nicolas de Stael die een bekende gast was in Antibes en Le Lavandou alwaar ik zelf in de jaren 70 en 90 de schildersezel neerzette, begeesterd door de mogelijkheden van het mediterrane landschap, zijn kleuren door zon, azuren hemel en vochtige zeelucht tot een eenheid gesmeed.
Mijn compositie van La Ciotat is samengesteld uit de klassieke driehoeksvorm: park, hemel en zee, doorbroken door een statige zwarte boom met een rest van een palmvorm en twee meiden in het centrum van de roze driehoek. Onbewust gerelateerd aan het kleurrijke palet van Gauguin die hier nooit zijn vleugels uitsloeg.”
Paul Hugo ten Hoopen
Dit schilderij en nog veel meer werken van Ten Hoopen en zijn leerlingen zijn tot en met 15 oktober te bewonderen in Museum Valkenburg.