Beeld Frater Venantius

Wim Sonneveld bracht tijdens het Grand Gala du Disque van 1964 voor de eerste maal de creatie ‘Frater Venantius’ ten gehore, met Michel van der Plas als tekstschrijver. Het was meteen een groot succes en deze fictieve geestelijke heeft ook Schin op Geul landelijke naamsbekendheid gegeven; de frater was toentertijd zelfs min of meer een bekende Nederlander.
Omdat de frater hiermede toch tot een stukje dorpshistorie behoort, vond voorzitter Fon Weusten van de lokale heemkundevereniging het de moeite waard om te proberen een stukje herinnering hieraan levendig te houden. Concreet werd in dat kader gedacht aan een beeldje van de frater, te plaatsen op een centrale plek in het dorp.

Er werd contact gezocht met de Kunst en Cultuurraad Valkenburg a/d Geul [KCR]. Aan die zijde werd positief gereageerd op het idee en het resultaat was dat er in 2011 een gezamenlijke werkgroep werd gevormd om dit project op te pakken.
Tweeënhalf jaar na de eerste plannen, was het einddoel in zicht; op zaterdag 24 mei 2014 wordt met enig feestelijk vertoon in het plantsoen op de hoek Panhuis / Breeweg een beeld van de frater in een karakteristieke pose [met gitaar] onthuld door burgemeester Martin Eurlings. Het jubilerende mannenkoor Inter Nos [75 jaar] bracht hierbij een drietal passende liederen [waaronder een door Guus Smeets in het Limburgs geschreven arrangement van ‘het dörp’ ten gehore.
Voor het maken van een ontwerp voor een beeld van de frater werd de in Strucht woonachtige kunstenares Nelly Vincken benaderd; deze beeldhouwster met een lange en respectabele staat van dienst reageerde enthousiast en ging direct aan de slag. Al vrij snel lag er een schitterend ontwerp op tafel waarin iedereen zich kon vinden, waarna een concrete opdracht kon worden verstrekt. Er was veel werk aan de winkel voor de werkgroep, bijv. het vergaren van de benodigde middelen in de toentertijd economisch wat minder florissante tijden. Het financiële plaatje was rond gekomen dankzij bijdragen van de Heemkundevereniging, de Dorpsraad en de KCR. Ook de gemeente werkte bereidwillig mee zodat de nu eenmaal benodigde vergunningen geen probleem waren en de beoogde locatie kon worden opgeknapt. Vermeldenswaard waren de welwillende bijdrages van enkele lokale sponsoren.
Frater Venantius uit Schin op Geul is sinds 24 mei 2014 niet meer alleen een uitspraak tijdens een sketch maar heeft op waardige wijze gestalte gekregen in een fraai kunstwerk, dat tevens een levende herinnering vormt aan de grote cabaretier Wim Sonneveld [overleden in 1974].

Wim Sonneveld

Deze cabaretier [geboren 28 juni 1917 en overleden op 8 maart 1974] behoorde destijds samen met Wim Kan en Toon Hermans tot de zg. ‘Grote drie’ en heeft door zijn creatie van Frater Venantius een bijzondere band met Schin op Geul.  Want van alle liedjes die Wim heeft gezongen, is Frater Venantius toch wel het meest succesvolle, getuige de hoge score in de Nederlandse Top 40.  In 1965 stond dit liedje 15 weken in deze hitparade met als hoogste score de tiende plaats. Deze score is nooit meer geëvenaard of overtroffen door Wim Sonneveld.  Een ander bekend nummer Het Dorp (langs het tuinpad van mijn vader) heeft het slechts vijf weken volgehouden met als hoogste score de zevenentwintigste plaats. Schin op Geul als woonplaats van de frater is volgens uitlatingen van tekstschrijver Michel van de Plas overigens geen bewuste keus geweest; men zocht gewoon een goed klinkende Limburgse naam. Er is een foto van Wim Sonneveld opgedoken waar hij staat afgebeeld bij een naambordje Schin op Geul in de Graafstraat [Dagblad de Limburger van 3 februari 1965].

Nelly Vincken

De liefde mens en dier staat voorop in haar beeldhouwwerken.  Ze is gefascineerd door alles wat leeft.  Al jong wist Nelly Vincken-Van Hasselt uit Strucht bij Schin op Geul dat ze beeldhouwster wilde worden maar toch koos ze aanvankelijk voor een vaste baan als lerares modeontwerpen.  Na haar studie aan de modevakschool in haar geboorteplaats Heerlen heeft ze van 1950 tot 1968 met veel plezier les gegeven bij haar thuis; daarnaast heeft ze ook voor de klas gestaan bij de Stichting Vrije Uren in Geleen.  Nelly’s kunstenaarsbloed kroop echter waar het niet kon gaan, want van 1960 tot 1965 volgde zij de dagopleiding beeldhouwen aan de Stadsacademie voor Toegepaste Kunsten in Maastricht.  De combinatie huisvrouw, studente en lerares was zeer intensief en getuigt alleszins van doorzettingsvermogen.  In 1968 nam ze een radicale beslissing en stopte met lesgeven om zich volledig te kunnen wijden aan haar gezin en het beeldhouwen.  Dit heeft geresulteerd in veel opdrachten en exposities in Nederland en enkele in Duitsland.  Haar beelden zijn te zien in o.a. openbare gebouwen, scholen, kerken en bij particulieren.