Op dit bijzondere schilderij van Ans Lemmens zien we drie kleine jongetjes op een zonnige dag gefotografeerd. Ze zijn op hun best gekleed, ze hebben zojuist hun communie gedaan. Ans volgt hierbij de symboliek dat ze aan het begin van hun leven staan. Dat het over ‘vroeger’ gaat blijkt niet alleen door de kleding maar ook door het gebruik van zwart en wit. Deze generatie groeide namelijk op met zwart/wit beelden.
We zien verder letters en kunnen daar twee woorden van vormen: ‘Boys’ ligt voor de hand; het zijn immers jongetjes. Maar het woord kan ook ‘Bois’ zijn: bos. In de psychologie wordt wel eens gevraagd naar een omschrijving van jouw bos. Is er een pad? Loop je gemakkelijk? Zijn er open plekken? Is er water? Allemaal vragen waarvan de antwoorden verdere inzichten geven.
Deze jongetjes hebben hun leven grotendeels geleefd; ze hebben inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd bereikt. Aan de bomen hangen de vruchten van hun bestaan. Maar er is ook een grote grijze verkleuring te zien. Niets en niemand is er immers voor altijd en zo sluit dit werk af als een hedendaagse versie van een ‘Memento Mori’.
“Als kunstenaar verbind ik zo het heden en verleden; mijn plek, mijn functie is niets anders dan een schakel in de stroom van de tijd waarin veel kunstenaars mij voorgingen en velen zullen volgen.”, aldus Ans Lemmens.